نادر شریعتمداری با اشاره به موضوع تثبیت مدیریت از جمله در اداره شهرها می‌افزاید: به نظر می‌رسد این موضوع به عنوان یک بحث کلی باید در دو محور؛ یکی پایبندی به برنامه‌ها و سیاست‌های کلان و دیگری حفظ بدنه کارشناسی، تخصصی و مدیران میانی مورد بررسی و توجه قرار گیرد.
وی معتقد است: مدیریت‌های اجرایی باید خود را نسبت به برنامه‌ها و سیاست‌های کلی ترسیم شده در سازمان و نهاد مربوطه، مقید بدانند، ولی متاسفانه امروزه، شاهد هستیم که با تغییر هر مدیری سیاست‌های موجود در آن سازمان نیز متناسب با سلیقه و برداشت و شعارهای مدیر جدید زیر سؤال می‌رود و این، ضربات جبران‌ناپذیری را به اهداف و توسعه یک سازمان و به‌طور کلی به مجموعه کلان مدیریت اجرایی کشور وارد می‌کند.
به گفته این عضو شورای شهر، بحث تقید به قوانین و استراتژی‌ها و برنامه‌های یک سازمان باید در اولویت قرار گیرد؛ به‌گونه‌ای که حتی اگر افراد هم عوض شدند برنامه‌ها و سیاست‌های کلان ادامه یابد و مدیران ضمن پایبندی به چارچوب کلی و برنامه‌های تدوین شده، مدیریت خود را طوری تنظیم کنند که اهداف ترسیم شده، در حد قابل توجه و با سرعت مناسب پیش رود.
رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران در پاسخ به سؤالی درباره پیامدهای ناشی از بی‌ثباتی مدیریتی به‌ویژه برای شهرها، با تاکید بر ضرورت پرهیز از اجرای طرح‌های مقطعی و سلیقه‌ای می‌گوید: منابع ما محدود است و فرصت آزمون و خطا نداریم و این‌که بخواهیم بر اساس سلایق شخصی هر روز یک بخشی از منابع را در اولویت‌های نه‌چندان فوری هزینه و خود را از اهداف کلی دور کنیم، به صلاح هیچ مجموعه‌ای نیست.
شریعتمداری می‌افزاید: آفت دیگر، این است که متاسفانه، وقتی مدیری عوض می‌شود رسم شده است که تا رده‌های میانی و پائین‌تر را تغییر می‌دهد و افراد مورد نظر خود را وارد سیستم می‌کند. از این رو تثبیت مدیریت به معنای استفاده از صلاحیت‌ها و پتانسیل‌ها و تخصص‌های موجود در یک نهاد یا سازمان، می‌تواند ارزش زیادی داشته باشد و مدیرانی که تغییر می‌کنند باید بیش از هر چیز استفاده از پتانسیل‌های موجود در سازمان مربوطه را در اولویت قرار دهند.
به گفته وی در صورت تحقق یک چنین قالب مدیریتی، دیگر تغییر مدیر خیلی چالش‌برانگیز نیست و همانند سایر کشورها وقتی فردی عوض می‌شود، چون مقید به برنامه‌ها و چارچوب‌های تعیین شده سازمانی است، با استفاده بهینه از امکانات، سرمایه‌ها و نیروی انسانی موجود در جهت اهداف و رشد و تعالی سازمان گام برمی‌دارد و تنش و بی‌ثباتی چندانی، به سیستم وارد نمی‌کند.
شریعتمداری می‌افزاید: متاسفانه در فضای موجود کشور، هر مدیری که عوض می‌شود، هم اهداف یک نهاد و سازمان را متناسب با برداشت‌های شخصی خود تغییر می‌دهد و هم با آوردن یک تیم اجرایی از جایی دیگر، تنش زیادی به سیستم وارد می‌کند.
وی می‌گوید: به نظر من اگر این دو اصل مهم رعایت شود، تا حد زیادی می‌توان مسیر حرکت را به سمت رشد و تعالی مدیریتی ترسیم کرد و در مجموع خیلی نگران تغییر افراد نبود، از این رو آنچه باید برای ما مهم باشد، تثبیت سیاست‌ها و راهبردهاست.
امروز تهران چشم‌انداز مصوب شورای شهر را دارد و به نظر می‌رسد که مدیریت آینده، باید با هماهنگی و تعامل با منتخبین مردم و اعضای شورای سوم، خود را به برنامه‌ها و استراتژی‌های ترسیم شده در چارچوب طرح چشم‌انداز 20 ساله تهران مقید بداند و سیاست‌های اجرایی نیز با در نظر گرفتن اهداف کلان، تنظیم گردد، به نوعی که بتوان با استفاده از منابع موجود، با حداکثر راندمان و بهره‌وری در جهت اهداف مورد نظر، حرکت کرد.
